راه و روش روحیه دادن و خنداندن رزمنده ها به شیوه های مختلفی انجام می شد . حضور طولانی مدت رزمندگان در منطقه جنگی و لزوم شداب ماندن روحیات افراد ؛ اجرای برخی از برنامه ها را بصورت عمومی و فردی ضروری می کرد . این برنامه ها نشاط و شادابی رزمنده ها را برای ادامه جنگ و جهاد افزایش می داد . علاوه بر برنامه عمومی ؛ برخی از رزمنده ها بصورت انفرادی این وظیفه را اجرا می کردند ؛ یکی با بیان مطالب طنز ، دیگری با انجام کارهای خارق العاده ، فردی هم با خواندن اشعار به زبان محلی ، افرادی با آواز خواندن ، برخی با خواندن سرودهای انقلابی و... جمع با صفای رزمندگان را صفای مضاعف می بخشیدند.
یادم می آید غروب قبل از عملیات کربلای 4 گردان بود و نیروهای گردان ما در خط مقدم برای عملیات آماده می شدند احساس کردم روحیه دوستان رزمنده چندان شاداب نیست البته روحیه خودم هم با وجود 2 فرزند بیشتر از دیگران نبود ؛ دل به دریا زدم و برای ایجاد شادابی و خنده بر لب دیگر همرزمان خود از یک تبلیغ تلویزیونی قبل از انقلاب استفاده کردم و شروع به خواندن کردم : عمو یادگار بَه بَه !! عمویادگار بَه بَه !! چه خوشکل و مامان شد ، عمو یادگار جوان شد ...
بعد از خواندنم بود که گل لبخند بر لبان رزمنده ها نشست و...
