از اصول معتقدات شیعه در بحث امامت عقیده ی به حضرت مهدی علیه السلام و قائم بودن او است؛ آنها معتقدند که نام مبارک او «محمد» کنیه اش ابوالقاسم، فرزند امام یازدهم حسن بن علی العسکری علیه السلام است که در سنه 255 هجری قمری روز نیمه شعبان هنگام طلوع فجر از نرگس خاتون علیهاالسلام در شهر سامرا متولد شد، و پس از فوت پدرش در سال 260 از نظرها ناپدید گشت، و غیبت صغری و سپس غیبت کبری به وجود آمد و فعلا در پشت پرده غیبت به سر می برد .
برد تا وقتی که خدا اراده ی ظهورش را بفرماید و آن موقعی است که دنیا را ظلم و جور فراگرفته، وقتی که او ظهور می کند دنیا را پر از عدل و داد نماید.
تمام فرق مسلمین و حتی در اکثر ادیان (بلکه در تمام ادیان آسمانی) عقیده ی به وجود مصلح در آینده مطرح است و همگی در این مطلب با شیعه توافق دارند که او مصلح است، و دنیا را که به فساد و تباهی کشیده شده به سوی اصلاح و پاکی می کشاند و علایم دیگری نیز (به خصوص شیعیان) برای او و ظهورش ذکر کرده اند. [1] .
موضوع اعتقاد به حضرت مهدی و غیبت او آن چنان روشن است، و شیعه به آن خو گرفته که گویا در رأس اعتقادات قرار گرفته است، و هر کسی که تاکنون ادعای آن را کرده، چون ادعای او با آن علایمی که شیعه در مورد امام غایب قایل است تطبیق نکرده، مورد تکذیب شیعه قرار گرفته است.
در این مسیر افراد متعددی ادعای مهدویت کردند و به سختی مورد طعن شیعه قرار گرفتند [2] یکی از آن ها میرزا علی محمد باب بود، وی نخست ادعای بابیت کرد و در موارد بسیار در کتاب احسن القصص و صحیفه عدلیه (صفحه ی 27 و 40) و بیان (فارسی، صفحه ی 58) اقرار به وجود و حیات حضرت مهدی علیه السلام کرد، و او را دوازدهمین امام خواند، ولی ناگهان چنان که قبلا ذکر شد ادعا کرد که من همان قائم و مهدی هستم که در انتظار ظهورش هستید.
حسینعلی در کتاب اشراقات، صفحه ی 164 گوید:
«نفسی از اهل تسنن و جماعت (غلام احمد قادیانی در هندوستان) در جهتی از جهات ادعای قائمیت نموده الی حین قریب صد هزار نفر اطاعتش کردند و به خدمتش قیام نمودند، قائم حقیقی (سید علی محمد باب) به نور الهی ایران قیام بر امر فرمود شهیدش نمودند و بر اطفاء نورش همت گماشتند.
حسینعلی بهاء با این دست و پا زدن ها خواسته، ادعای مبشر خود را درست کند و در نتیجه کار خودش درست از آب درآید، ولی آیا با این دست و پا زدن ها کار درست می شود؟ ساده ترین علائم امام زمان (عج) این است که وی اسمش محمد، کنیه اش ابوالقاسم، پدرش امام حسن عسکری، در سنه 255 هجری متولد شده که خود علی محمد باب به این مطالب و دوره ی غیبت صغری و کبری و نواب چهارگانه ی او، قبلا (هنگام نوشتن احسن القصص و صحیفه ی عدلیه) اقرار داشته است و حتی میرزا جانی در نقطة الکاف در صفحه ی 85 به این مطلب اشاره کرده و تصریح با تاریخ تولد حضرت مهدی به عدد اشاره کرده و تصریح به تاریخ تولد حضرت مهدی به عدد نور (که 256 هجرت به حساب ابجد می شود) نموده آیا کدام یک از این علائم با سید علی محمد تطبیق می کند؟!
وانگهی همه گفته اند پس از ظهور حضرت مهدی علیه السلام همه جا را عدالت فرامی گیرد، آیا پس از ظهور علی محمد همه جا را عدالت فراگرفت؟! تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل، مقایسه ی سایر علائم بر عهده ی خود خوانندگان.
------------------------------------------------------------------------
پی نوشتها :
[1] در این باره به جلد 13 بحار و کتاب منتخب الاثر تألیف آیت الله العظمی لطف الله صافی مراجعه شود.
[2] چنان که در فصل ظهور مدعیان و خبر از مدعیان مهدویت ذکر شد.
منبع :
http://antibahayi.vcp.ir
