وبلاگ > قربانی، موسی - مظلومیت ،خلوص و حقانیت امام است که امروز و در این ایام همه وجدانهای بیدار را به عزای خود کشانده و دستهای آنان را روانه سینه ها کرده و حماسه هائی همچون عزاداران زنجان و اردبیل و یزد و ...را آفریده است
حادثه عاشورا دارای ویژگیهائی است که باعث ماندگاری آن در طول قرون شده وگذشت زمان هرگز آن را کهنه نکرده و نخواهد کرد و سال به سال با شکوهی بیشتر و بهتر برگزار میشود که در این مقوله به آن می پردازیم:
1- حقانیت و خلوص امام حسین(ع) و یارانش
گرچه حقانیت امام و یارانش نیاز به استدلال ندارد وتاکنون هیچ انسان منصفی از مسلمان و غیر مسلمان حق طلبی امام را منکر نشده است وحتی غیر مسلمانانی مثل گاندی آنرا الگوی نهضت خودشان قرار داده اند در عین حال یک جمله امام (ع) را که در آغاز حرکت از مدینه به برادرشان محمد حنفیه بعنوان وصیت فرمودند و هدف قیام را روشن کردند نقل میکنم :
"من برای تفریج ، تفرًج ،استکبار ،فساد و ظلم خارج نمیشوم بلکه برای اصلاح امتً جدم خارج میشوم و تصمیم دارم امر به معروف ونهی از منکر کنم و سیره جدم رسول الله (ص) و پدرم علی (ع) را احیاء کنم"
فرمایشات امام در این زمینه فراوان است که نازی به نقل آن نبوده و برای پرهیز از اطاله از آن صرف نظر میکنم.
خلوص امام نیز اظهر من الشمس است زیرا امام از تقدیم جان خود و فرزندانش هیچ چشمداشتی نداشت و در هر شرائطی شاکر پروردگار بود و "الهی رضا برضاک " برزبان ایشان جاری بود و اگر ابراهیم آمادگی پیدا کرد فرزندش را در راه خدا ذبح کند امام 33 نفر از فرزندان خود و برادر زادگان و خواهر زادگان و فرزندان ابی طالب را تقدیم کرد و خودش نیز شهید شد .
وقتی امام در دل شب بیعت خود را از اصحاب برداشت و گفت هر کس مایل است به راه خود برود در جواب گفتند اگر هفتاد بار در راه تو کشته شویم و باز زنده شویم دست از یاریت بر نخواهیم داشت و با لب تشنه امام را یاری کردند.
2- مظلومیت امام وشهدای کربلا
مظلومیت امام و یارانش آنچنان بود که دل سنگ را آب میکرد و با زبان و قلم قابل توصیف نیست و حتی باور کردن بعضی امور برای برخی اشخاص در این زمینه نیز آسان نیست مثل خون گریه کردن سنگ وعزاداری ملائکه و گریه پیامبر هنگام تولد حسین و...که همه حکایت از شدت مظلومیت امام دارد و به سادگی نمیشود آنرا باور کرد ولی باور کردنی است و تاریخهای معتبر آنرا نقل کرده اند و بیشتر از این به آن نمی پردازم ، این مظلومیت به دلائلی حاصل شد که به برخی از آن اشاره میکنم:
2/1: رابطه قاتل و مقتول
رابطه یاران امام (ع) و لشکریان یزید از دو منظر قابل بررسی است وهر دومنظر حکایت از مظلومیت امام و یارانش میکند:
الف: از جهت دینی و مذهبی
از این جهت کافی است توجه کنیم که لشکریان یزید مسلمان بودند یا حد اقل ادعای مسلمانی داشتند و وظیفه تبعیت از امام حسین (ع) بود زیرا حسین (ع) امام مسلمین بود ودعوت برخی از قاتلین امام نیز بر اساس همین اعتقاد صورت گرفته بود و روزهای آغازین ورود امام به کربلا نماز را با امام حسین (ع) اقامه کردند وگرنه انسانهای صالح و مخالف یزید در آن عصر فراوان بودند و در واقع کسانی به روی امام شمشیر کشیدند که باید در رکاب ایشان با دشمنان اسلام می جنگیدند.
این نکته اوج مظلومیت است که انسان به روی کسی که جانش را بر طبق اخلاص گذاشته و میخواهد او را از آتش دوزخ نجات داده و به سبیل حق هدایت کند شمشیر بکشد و در جلوی چشمانش خون عزیز ترین و بی دفاع ترین کسانش را بریزد.
ب : از جهت انسانی و اخلاقی
مظلویت از نظر اخلاقی و انسانی نیز آشکار و دلیل آن جنگِ با میهمان است که از صدها کیلومتر او را دعوت کرده اند ونه تنها در تمام مرامها ومکتبها کشتن میهمان ناپسند است بلکه دفاع از میهمان واجب عقلی و انسانی است و کمتر کسی پیدا میشود که میهمانش را حتی به دام دشمنش بیندازد چه رسد به اینکه خود به روی او شمشیر بکشد و همین اخلاق انسانی باعث شد مسلم بن عقیل دست از کشتن ابن زیاد بر دارد که اگر او را در خانه ی هانی که میهمان بود می کشت سرنوشت کربلا به گونه ای دیگر رقم میخورد اما مسلم جوانمردی کرد و شمشیر به روی میهمان نکشید ولی برخی از دعوت کنندگان امام
که "طبق نقل شیخ مفید نامههایى کوفیان به امام حسین«ع»در مکه که او را دعوت به آمدن کردهبودند 12000 نامه بودو بیعت کنندگان با مسلم بن عقیل در کوفه 18000 نفر،یا 25000 نفر و یا 40000 نفرگفته شده است" ، شرم نکردند و شمشیر به روی میهمان کشیدند که تمام انسانها در طول تاریخ آنان را لعن میکنند و این قصه نیز اوج مظلومیت است .
2/2: ترکیب و چینش اصحاب امام
سپاه کوفه
33 هزار نفر بودند که به جنگ امام حسین آمدند.آنچه در نوبت اول آمد تعداد
22 هزار نفر بودند به این صورت:عمر سعد با 6000،سنان با 4000،عروة بنقیس
با 4000،شمر با 4000،شبثبن ربعى با 4000. آنچه بعدا اضافه شدند: یزید
بنرکاب کلبى با 2000،حصین بن نمیر با 4000،مازنى با 3000،نصر مازنى با
2000 نفر.
اما در برابر اینها کاروانی کوچک از مدینه به مکه و از آنجا به کوفه آمده بودند که عددشان هیچگاه به 200 نفر نرسید و138 نفراز آنان که علاوه بر وابستگی نسبی و سببی به امام افرادِ جوان ،پیر، کودک ، زن ،مرد ، آزاد ، غلام و... در آن بودند به شهادت رسیدند و آنان که زنده بودند نیز به اسارت گرفته شدند که نگاهی به آمار کربلا بخوبی حکایت از ترکیب و مظلومیت لشکر امام دارد.
شهداى اولاد ابى طالب که در زیارت ناحیه آمده است 17 نفروشهدائی که نامشان نیامده 13 نفر.سه نفر همکودک از بنى هاشم شهید شدند، جمعا 33 نفر.این افراد به این صورتاند:
امام حسین«ع» 1 نفر،اولاد امام حسین 3 نفر،اولاد على«ع»9 نفر،اولاد امام حسن 4 نفر،اولاد عقیل12 نفر،اولاد جعفر 4 نفر. غیر از امام حسین «ع» و بنى هاشم،شهدایى که نامشان در زیارت ناحیه مقدسه ومنابع دیگر آمده 82 نفروآنان،نامشان در منابع متاخرتر آمدهاست 29 نفر است.
بقیه شهدا یاران امام بودند که عددشان به 105 نفر میرسد و وژگیهای زیر در شهدا دیده میشود:
2/3: شرائط ویژه حاکم بر عاشورا وشهادت یاران امام
روز
عاشورا به گونه ای با این لشکر اندک بر خورد شد که دل هر بیننده و شنونده
ای را به درد می آورد و نهایت مظلومیت برای امام (ع) و یارانش از شدت ظلم
قاتلین حضرت پدیدار شد که به برخی از آنچه مورخین از رفتار قاتلین با امام و
اصحابش علیهم السلام انجام دادند یا آنچه امام نسبت شهدا داشتند اشاره
میکنم :.
امام روز عاشورا براى 10 نفر مرثیه خواند و در شهادتشان سخنانى فرمود و آنانرا دعا،یا دشمنان آنانرا نفرین کرد که عبارتنداز:على اکبر،عباس،قاسم،عبد الله بن حسن،عبد الله طفل شیر خوار،مسلم بن عوسجه،حبیب بن مظاهر،حر بن یزیدریاحى،زهیر بن قین و جون.
امام بر بالین 7 نفر از شهدا پیاده رفت:مسلم بن عوسجه ، حر ، واضح رومى، جون، عباس، على اکبر،قاسم.
حسین (ع) در شهادت دو نفر بر آنان درود و رحمت فرستاد: مسلم و هانى. امام حسین«ع»
سر 3 شهید را روزعاشورا به جانب امام حسین «ع» انداختند: عبد الله بن عمیرکلبى،عمرو بن جناده،عابس بن ابى شبیب شاکرى.
سه نفر را روز عاشورا قطعه قطعه کردند:على اکبر،عباس،عبد الرحمن بن عمیر.
مادران 9 نفر از شهداى کربلا در روز عاشورا حضور داشتند و شاهد شهادت پسربودند:عبد الله بن حسین که مادرش رباب بود،عون بن عبد الله جعفر،مادرش زینب،قاسم بن حسن مادرش رمله،عبد الله بن حسن مادرش بنتشلیل جیلیه،عبد الله بن مسلممادرش رقیه دختر على«ع»،محمد بن ابى سعید بن عقیل،عمرو بن جناده،عبد الله بن وهبکلبى مادرش ام وهب،على اکبر(بنا به نقلى مادرش لیلى،که ثابت نیست).
کودکان نابالغ که نابالغ در کربلا 5 نفر بودند :عبد الله رضیع شیر خوار امام حسین،عبد الله بنحسن، محمد بن ابى سعید بن عقیل،قاسم بن حسن،عمرو بن جناده انصارى.
صحابه شهید: 5 نفر از شهداى کربلا،از اصحاب رسول خدا بودند:انس بن حرث کاهلى،حبیب بن مظاهر،مسلم بن عوسجه،هانى بن عروه،عبد الله بن بقطر عمیرى.
غلامان شهید در رکاب کربلا - تعداد 15 غلام شهید شدند : نصر و سعد (ازغلامانعلى«ع») ، منحج (غلام امام مجتبى«ع»)،اسلم و قارب(غلامان امام حسین«ع»)حرثغلام حمزه،جون غلام ابوذر،رافع غلام مسلم ازدى،سعد غلام عمر صیداوى،سالم غلامبنى المدینه،سالم غلام عبدى،شوذب غلام شاکر،شیب غلام حرث جابرى،واضح غلامحرث سلمانى.این 14 نفر در کربلا شهید شدند.سلمان غلام امام حسین«ع»،که آنحضرت او را به بصره فرستاد و آنجا شهید شد. 2 نفر از یاران امام حسین«ع»روز عاشورا اسیر و شهید شدند:سوار بن منعم وموقع بن ثمامه صیداوى.
در حضور پدر:7 نفر در حضور پدرشان شهید شدند:على اکبر،عبد الله بن حسین،عمرو بن جناده،عبد الله بن یزید،عبید الله بن یزید، مجمع بن عائذ،عبد الرحمن بن مسعود.
زنان معترض:5 نفر از زنان از خیام حسینى به طرف دشمن بیرون آمده و حمله یا اعتراض کردند: کنیز مسلم بن عوسجه،ام وهب زن عبد الله کلبى،مادر عبد الله کلبى،زینب کبرى،مادرعمرو بن جناده.
زن شهید : زنى که در کربلا شهید شد مادر وهب(همسر عبد الله بن عمیر کلبى)بود. زنانى که در کربلا بودند:زینب،ام کلثوم،فاطمه،صفیه،رقیه،ام هانى(این 6 نفر ازاولاد امیر المؤمنین بودند)فاطمه و سکینه (دختران سید الشهدا)رباب،عاتکه،مادر محسن بن حسن،دختر مسلم بن عقیل،فضه نوبیه،کنیز خاص حسین، مادر وهب بن عبد الله.
اسب تازان بر بدن امام حسین
و در
پایان پیکار هم 10 نفر از خدا بیخبران اسبها را نعل زدند و بر بدن امام (ع)
اسب تاختند و بر این جنایت خود از ابن زیاد پاداش مطالبه کردند.
آنچه دیدید بخشی از جنایات آل یزید بر شهدای کربلا بود که مظلومیت آنان را تا سرحد امکان افزایش داد که دل هر انسانی بر آن می لرزد وچشمش بر آن گریه میکند.
و البته داستان مظلومیت امام به همینجا پایان نمی یابد ولی
سخن حقیر به پایان میرسد واین مظلومیت و حقانیت امام است که امروز و در این
ایام همه وجدانهای بیدار را به عزای خود کشانده و دستهای آنان را روانه
سینه ها کرده و حماسه هائی همچون عزاداران زنجان و اردبیل و یزد و ...را
آفریده است و...
که امیدوارم خدا از همگان بپذیرد و آنان را در زمره عزاداران و گریه کنندگان حسینی قرار دهد. التماس دعا
