سوره 11.‏ هود آیه 28

آیه

قَالَ یَقَوْمِ أَرَءَیَتُمْ إِن کُنْتُ عَلَى‏ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّى وَءَاتَنِى رَحْمَةً مِّنْ عِنْدِهِ فَعُمِّیَتْ عَلَیْکُمْ أَنُلْزِمُکُمُوهَا وَأَنْتُمْ لَهَا کَرِهُونَ

ترجمه

(نوح به قوم خود) گفت: آیا اگر ببینید که من بر دلیل روشنى از طرف پروردگارم باشم و او از نزد خودش، رحمت (ویژه‏ى نبوّت) را به من داده باشد که بر شما مخفى مانده است، (آیا باز هم سرپیچى مى‏کنید؟) آیا شما را به پذیرش آن وادار کنیم، در حالى که نسبت به آن کراهت دارید؟

نکته ها

این آیه به دو ایراد مخالفان که در آیه‏ى قبل مطرح شد پاسخ مى‏دهد:
الف: کفّار مى‏گفتند: تو انسانى مثل ما هستى. آیه پاسخ مى‏دهد: گرچه من در ظاهر مانند شما هستم، امّا مورد لطف و رحمت مخصوص پروردگار قرار گرفته‏ام و به من وحى مى‏شود.
ب: مخالفان مى‏گفتند: پیروان تو افرادى ساده‏لوح و کوته فکر هستند. آیه پاسخ مى‏دهد که چنین نیست. گرچه آنها در ظاهر از شما ضعیف‏ترند، امّا با دیدن بیّنه و برهان ایمان آوردند، نه بى‏دلیل.
انبیا در برابر مخالفان خود سعه‏ى صدر دارند، در مقابل آن همه سخنان ناروا و تهمت‏هاى نابجا، باز هم سخن از منطق و برهان و عاطفه مى‏زنند.

پیام ها

 1- انبیا از مردم، با مردم و نسبت به مردم مهربان بوده‏اند. «قال یا قوم»
 2- در شیوه‏ى تبلیغ، از اهرم عاطفه استفاده کنیم. «یا قوم»
 3- دعوت انبیا همراه با بیّنه و برهان بوده است. «کنت على بیّنةٍ»
 4- مقام نبوّت، یک رحمت الهى است. «رحمةً من عنده»
 5 - انبیا تمام کمالات خود را از خدا مى‏دانند. «من ربّى، من عنده»
 6- کسى که نتواند برهان، معنویّت و نبوّت را درک کند، کور است. «فعمّیت علیکم»
 7- انسان در انتخاب دین و مذهب اختیار دارد. «انلزمکموها»
 8 - تا انسان زمینه‏ى پذیرش حقّ را دارا نباشد، نمى‏تواند از نور وحى استفاده کند. «انتم لها کارهون»