برخی از ماه‎ها و ایام سال، نزد خداوند تبارک و تعالی از ویژگی خاصی برخوردارند. از آنجا که ماه رمضان، ماه جاری شدن برکات و خیرات الهی به سوی بندگان خویش است و از طرفی ماه توبه و بازگشتن و قبولی آن در درگاه خداوند و ماه نزول قرآن کریم برای هدایت و راهنمایی بشر و نیز ماه نزول سایر کتاب‎های آسمانی می‎باشد، بر تمام ماه‎های دیگر قمری شرافت و فضیلت دارد و به همین جهت، خداوند تبارک و تعالی این ماه را مختص به خودش می‎داند. قرآن کریم، ماه رمضان را، ماه روزه‎داری و تهذیب و خودسازی می‎داند؛[1]

از طرف دیگر بر اساس برخی روایات اسلامی، خداوند تبارک و تعالی، سرنوشت انسان‎ها را در ماه رمضان و شب قدر که یکی از شب‎های آن است، رقم می‎زند و فرشتگان در آن شب که از هزار شب و ماه برتر است، برای تقدیر و تعیین سرنوشت انسان‎ها و آوردن خیر و برکات و تدبیر امور به زمین می‎آیند.[2]

پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در خطبه‎ای معروف به خطبه شعبانیه فرمود: «ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت به شما روی آورد. ماهی که نزد خدا از همة ماه‎ها برتر و روزهایش بر همه روزها و شب‎هایش بر تمام شب‎ها و ساعاتش بر همه ساعات افضل است. ماهی است که شما در آن به میهمانی خدا دعوت شده، مورد لطف او قرار گرفته‎اید و...»[3]

بنابراین، بر اساس روایات اسلامی و به خاطر فضائل و فوائد منحصر به فردی که در ماه مبارک رمضان وجود دارد، از آن به ماه خدا تعبیر شده است و خداوند در این ماه، برکات و خیرات فراوانی به بندگانش هدیه کرده است.

منابع:
[1]. بقره/ 183.
[2]. ر. ک: مکارم شیرازی، ناصر و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، 1367، ج 1، ص 455، 460.
[3]. ر. ک: حر عاملی، وسائل الشیعه، قم، مؤسسة آل البیت، چاپ دوم، 1414، ج 10، ص 313.
مرکز مطالعات و پاسخ‌گویی به شبهات حوزه علمیه قم