یکی از کارهای بسیار لازم این است که ما نگذاریم مرزمان با دشمن کم‌رنگ بشود. همانگونه که مرزبندی جغرافیایی برای تامین امنیت هرکشوری لازم است، مرزبندی فکری و فرهنگی با دشمن را  نیز باید حفظ کنیم. 

قرآن صریحا دستور می‌دهد که نباید به سمت دشمن دست دوستی دراز کنید: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنوا لا تَتَّخِذوا عَدُوّی وَعَدُوَّکُم أَولِیاءَ؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید، دشمنان من و دشمنان خودتان را دوست مگیرید.»[1]

علت ممانعت از دوستی با بیگانه این است که آنان از هیچ نابکاری در حق شما کوتاهی نمی‌ورزند. آرزو دارند که در رنج بیفتید. دشمنی از لحن و سخنشان آشکار است و آنچه سینه‌هایشان نهان می‌دارد، بزرگتر است.[2] این یک قاعده کلی و عقلی است که دوستی با دشمن در نهایت به ضرر انسان تمام خواهد شد.

منظور از دوستی نکردن، این نیست که هیچ نوع همکاری و تعاملی با غیرمسلمانان وجود نداشته باشد، بلکه باید از همرنگی، همفکری و تبعیت از دشمنان در سبک زندگی خودداری کنیم. البته از این خطر نباید غافل شد که دشمنان ما ادعای دوستی می‌کنند ولی پشت این نقاب دوستی، دشمنی با فرهنگ‌ها و ارزش‌های ما پنهان شده و در حقیقت آن‌ها به کمتر از این راضی نمی‌شوند که ما دست از ارزش‌های اصیل خودمان برداریم: «وَ لَنْ تَرْضی عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصاری حَتَّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم؛ یهود و نصاری هیچ‌گاه از تو راضی نمی‌شوند مگر اینکه کاملاً از روش و آیین آن‌ها تبعیت کنی»[3]

بنابر این اگر کسی با آگاهی از دشمنی دشمنان دین و ملت، باز دست دوستی به طرفشان دراز کند، از دایره دوستی با مسلمانان خارج شده است: «هر کس از شما آن‌ها را اولیاء گیرد، از آنان خواهد بود.»[4]

حضور برخی از اهالی قلم و هنر در جشن روز ملی ایتالیا در سفارت این کشور، و همچنین حضور برخی از مردم در جشن تولد 93 سالگی ملکه الیزابت در سفارت انگلیس، آن هم با هزینه‌ای بین 1000 تا 2500 پوند که از جیب خودشان پرداخت کردند، نمونه‌ای از دوستی با دشمنانی است که هدفی جز ایستا ماندن ملت ایران نداشته و ندارند.

پی‌نوشت‌ها:
[1] ممتحنه/ 1
[2]  آل عمران/ 118
[3] بقره/۱۲۰
[4] مائده/51