نقل است ساربانی در آخر عمر خود،شترش را صدا میزند و به دلیل اذیت و
آزاری که بر شترش روا داشته از شتر حلالیت می طلبد. یکایک آزار و اذیتهایی
که بر شتر بیچاره روا داشته را نام میبرد. از جمله؛ زدن شتر با تازیانه،
آب ندادن ، غدا ندادن، بار اضافه زدن و …. همه را بر میشمرد و میپرسد آیا
با این وجود مرا حلال میکنی؟
شتر در جواب میگوید همه اینها را که گفتی حلال میکنم، اما یکبار بامن کاری کردی که هرگز نمیتوانم از تو درگذرم و تو را ببخشم.
ساربان پرسید آن چه کاری بود؟
شتر
جواب داد یک بار افسار مرا به دُم یک خر بستی. من اگر تو را بخاطر همه
آزارها و اذیتها ببخشم بخاطر این تحقیر هرگز تو را نخواهم بخشید!
ضربالمثل
معروف "افسار شتر بر دم خر بستن" اشاره به سپردن عنان کار به افراد نالایق
است و اینکه افرادی نالایق بدون داشتن تخصص، تحصیلات، تجربه، شایستگی و
شرایط متصدی پست و مقامی شوند.