پاسخ: مسابقه و رقابت داشتن، مانند خیلی مسائل بسته به شرایط و همچنین
نیت، می تواند در ردیف اعمال نیک یا بد انسان قرار گیرد. قطعا رقابتی که در
مسیر رشد و تعالی انسان بوده و باعث پیشرفت معنوی او شود، یک عمل نیک است
و اگر با نیت پاک و زیبا هم انجام شود، در زمره حسنات و اعمال صالح قرار
خواهد گرفت.
خداوند هم در قرآن به مومنین تاکید فرموده که در کارهای نیک با یکدیگر رقابت داشته و از هم پیشی بگیرند.
«…فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ أَیْنَ مَا تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللَّهُ جَمِیعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ؛ پس در کارهاى نیک بر یکدیگر پیشى گیرید هر کجا که باشید خداوند همگى شما را [به سوى خود باز] مى آورد در حقیقت خدا بر همه چیز تواناست.» (۱)
«…فَاسْتَبِقُوا الْخَیْرَاتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُکُمْ جَمِیعًا ...؛ پس در کارهاى نیک بر یکدیگر سبقت گیرید بازگشت [همه] شما به سوى خداست...» (۲)
همچنین از اباعبدالله (علیه السلام) نقل شده که فرمودند: «أیُّهَا النّاسُ! نافِسوا فِی المَکارِمِ، وسارِعوا فِی المَغانِمِ؛ اى مردم! براى [کسب] مکارم [اخلاق] رقابت کنید و براى غنیمت ها سرعت ورزید. (۳)
و در این بین چیزی که باید بر آن دقت داشت اینست که این رقابت ها زمانی با ارزش هستند که انسان را در مسیر سعادت پیش ببرد؛ و اگر به هر نحوی باعثِ ایجاد کدورت شده و دوستی های بین مومنین را خدشه دار کند، خودش عاملی برای بازماندن از مسیر است. در شعری که منسوب به امام حسین (علیه السلام) است، می خوانیم: «بدان که تنها مسابقه اى که ارزش رقابت دارد، زهد است و جز آن چیزى ارزش مسابقه دادن ندارد. هر چیزى که انسان در این جهان مالک شود، از بُن نابود مى شود و [تنها] کار خیر در نزد خداوند باقى مى ماند.» (۴)
پی نوشت ها:
۱. بقره، ۱۴۸
۲. مائده، ۴۸
۳. محمدی ری شهری، محمد؛ حکمت نامه امام حسین علیه السلام، مترجم مسعودی، ابوالهادی؛ موسسه دارالحدیث؛ قم،۱۳۸۷؛ ج۲؛ ص ۴۱۳
۴. همان؛ ص ۲۶
