1
بسم الله الرحمن الرحیم
عن العسکرى (علیه السلام ) أنه قال : علائم المؤ من خمس : صلاه احدى و خمسین ، و زیاره الاربعین ، و التختم بالیمین ، و تعفیر الجبین و الجهر ببسم الله الرحمن الرحیم
هر چند مؤ من در میان مردم کم است ، به جهت متابعت اکثر مردم به هواى نفس ؛ لکن آن کم هم خیلى منفعت به سایرین دارد، از جهت عیادت کردن آنها مؤ من را، یا زیارت کردن ، و یا معاونت نمودن آنها مؤ من را. بلکه براى کفار هم منفعت دارد. چنانکه کافرى معاونت مؤ منى نماید، روز قیامت در جهنم حرارت آتش به وى تأثیر نمى کند
عیادت مومن
و اگر مؤ منى عیادت مؤ منى نماید، در قبر هر روز یک ملائکه یا هفتاد هزار ملائکه به عیادت او مى آیند. و اگر معاونت و یارى دفن و کفن و مشایعت مؤ منى را نماید، در قبر خطاب مى رسد به آن مؤ من میت : اول مرحمتى که بتو مى نمائیم این است که مشایعین و زحمت کش هاى تو را به تو بخشیدیم )، لطفا لک .
حالا بیائید تجهیز و تکفین نمائیم یک مؤ من را؛ بلکه رئیس مؤ منین و رأس مؤ منین را! که عبارت از ابى عبدالله الحسین (علیه السلام ) بوده باشد. بدان که مشهور میان مردم این است که آن بزرگوار سه شبانه روز بى دفن مانده . اما من مى گویم چهل شبانه روز است بى دفن ! به جهت آنکه عمده اعضاى بدن سر است ، و سر تا دفن نشده ، تجهیز تمام نمى شود.
و در خصوص سر اخبار مختلف است ؛ لکن در هر صورت به بدن ملحق گشته
بعضى از روایات دلالت دارد که شیعه مخفى آورده بالاى سر حضرت امیرالمؤ منین (علیه السلام ) دفن نموده و بعضى دیگر دلالت دارد که در شام دفن شده . بعضى دیگر مى گویند در مصر دفن شده . الآن هم گنبد و بارگاه دارد
و از موکل سر انور نقل شده مى گوید که سر مبارک بالاى نیزه بود که ناگاه جمال عدیم المثال حضرت رسول (صلى الله علیه و آله ) به نظر آمد، و آن سر اطهر از بالاى نیزه خم شده در آغوش پیغمبر نشست و غایب شد.
بارى ، اربعین خودش خصوصیت زیارت را دارد، و سرش یا به جهت ورود اهل بیت است ، یا آمدن اول زوار که ((جابر بن عبدالله )) است ، و یا دفن سر است . على اى حال ، ما باید تکفین و تجهیز نمائیم :
اما تابوت لازم ندارد؛ به جهت آنکه چند تابوت دارد: تابوت طشت طلا! تابوت بالاى نیزه ! تابوت طبق !
اما کفن هم نمى خواهد، به جهت محفوف بودن آن سر به نورى که ساطع بود از او به آسمان . چنانکه شخصى شامى روایت مى کند: نشسته بودم در غرفه که نورى ساطع شد. نگاه کردم ، دیدم از سر مبارک آن حضرت است . و چنانچه راهب مى گوید که در میان قافله سر نورانى دیدم که مبلغ کثیرى داد و یک شب نگاه داشت .
بارى ، کفن نمى خواهد و حنوط هم نمى خواهد، به جهت آنکه همان راهب با مشک و کافور حنوط کرده ، مانده همین غسلش . آیا مى توانید که به آب دیده او را غسل دهیم ؟ نمى دانم کدام مصیبتش را بیان نمایم !
هر چند بدن مبارک ، سه روز، زخم دار، در زمین مانده ؛ لکن برآورد مى کنم مصیبت سر زیادتر است :
جدا شدن از بدن را بیان کنم ! یا زخمهایش را! یا عریان گشتن و عمامه برداشتن را؟!
اینها همه مصیبت ظاهرى وى ، اما مصیبت باطنى آن سر: هدیه بردن به عمر بن سعد و از آنجا به ابن زیاد، از آنجا به شام ! و اما مصیبت هم ظاهرى و هم باطنى : مقابل ابن زیاد گذاشته شدن را بگویم ؟! و یا چوب بالا نمودن و بر لب مبارک گذاشتن را بگویم ؟! و یا خنده کردنش را بگویم ، که اشد مصائب است ؟!
بعد از این دفن ظاهرى ، امید آن هست که در دل خود دفن نموده ، و به سبب آن از فیوضات وى بى بهره نباشیم .
و السلام علیه و على آبائه الطیبین و أبنائه الطاهرین
و رحمه الله و برکاته
