نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر علیه السلام است، بلکه آغاز دوره‌ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می‌آید. در سال روز نهم ربیع الاول که یادمان آغاز امامت، ولی عصر علیه السلام است.
روز جمعه، هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هـ. ق، امام حسن عسکری علیه السلام پس از این که نماز صبح را خواندند، بر اثر زهری که هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسید. این حادثه در شرایطی روی داد که امام یازدهم افزون بر این که مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده کرده بود، شب پیش از شهادتشان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه‌های بسیاری به شهر‌های شیعه نشین فرستادند. خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری کردند. به گفته مورخان، در روز شهادت امام علیه السلام، سامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود.
بر اساس گفته شیخ صدوق، خود امام زمان علیه السلام با کنار زدن عمویش جعفر که قصد نمازگزاردن داشت، بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواندند..
امام مهدی‌علیه السلام فرمودند:
سَجْدَهُ الشُّکْرِ مِنْ ألْزَمِ السُّنَنِ وَ أوْجَبِها؛
سجده شکر پس از هر نماز از بهترین و ضرورى ترین سنّتها است.
حضرت مهدى‌علیه السلام فرمودند:
فَإِنّا یُحیطُ عِلمُنا بِأنْبائِکُمْ، وَلا یَعْزُبُ عَنّا شَىءٍ مِنَ أخبارِکُمْ وَ مَعْرِفَتِنا بَالِزَّلَلِ الَّذى أصابَکُمْ؛
به راستى که علم ما بر اوضاع شما احاطه دارد و هیچ چیز از احوال شما بر ما پوشیده نیست و نسبت به لغزشهایى که از شما سرمى زند شناخت داریم.
بیش از ۷۰ حدیث دیگر در ادامه مطلب …
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
یا مَن أظهَرَ الجَمیلَ و سَتَرَ القَبیحَ یا مَن لَم یُؤاخِذ بِالجَریرَهِ و لَم یَهتِکِ السِّترَ یا عَظیمَ المَنِّ یا کَریمَ الصَّفحِ یا حَسَنَ التَّجاوُزِ؛
اى آنکه [کار] زیبا را آشکار میکند و [کار] زشت را میپوشاند! اى آنکه بر بدکارى مؤاخذه نمیکند و پرده نمیدرد ! اى آنکه منّتش بزرگ و چشم پوشىاش کریمانه و گذشتش نیکو است !
[ بحار الأنوار ، ج ۵۱ ، ص ۳۰۴ ]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
إنَّ اللّهَ مَعَنا ، فَلا فاقَهَ بِنا إلى غَیرِهِ و الحَقُّ مَعَنا فَلَن یُوحِشَنا مَن قَعَدَ عَنّا ؛
خدا با ما است و نیازمند دیگرى نیستیم . حق با ما است و باکى نیست که کسى از ما روى بگرداند.
[ الغیبه ، طوسى ، ص ۲۸۵ ]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
إجعَلوا قَصدَکُم إلَینا بِالمَوَدَّهِ عَلَى السُّنَّهِ الواضِحَهِ ؛
گرایش خود را به ما ، با دوست داشتن سنّت روشن همراه کنید .
[ بحار الأنوار ، ج ۵۳ ، ص ۱۷۹ ]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
أنَا الَّذی أملأَُها عَدلاً کَما مُلِئَت جَورا ؛
منم که زمین را از عدالت لبریز میکنم ، چنان که از ستم آکنده است .
[ بحار الأنوار ، ج ۵۲ ، ص ۲ ]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
أنا خاتِمُ الأوصِیاءِ ، بی یُدفَعُ البَلاءُ مِن أهلی و شیعَتی ؛
من وصىّ آخرینم؛ به وسیله من بلا از خانواده و شیعیانم دفع میشود .
[ الغیبه ، طوسى ، ص ۲۸۵ ]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
أنَا بَقِیَّهُ اللّهِ فی أرضِهِ و خَلیفَتُهُ و حُجَّتُهُ عَلَیکُم ؛
من یادگار خدا در زمین و جانشین و حجّت او بر شما هستم .
[ کمال الدّین ، ص ۳۳۱ ]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
إنّی أمانٌ لأِهلِ الأرضِ کَما أنَّ النُّجُومَ أمانٌ لأِهلِ السَّماءِ ؛
من مایه امان اهل زمینم ؛ چنان که ستارگان مایه امان اهل آسمان اند .
[ بحار الأنوار ، ج ۷۸ ، ص ۳۸۰ ]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
إنَّ اللّهَ بَعَثَ مُحَمَّدا رَحمَهً لِلعالَمینَ و تَمَّمَ بِهِ نِعمَتَهُ ؛
خداوند محمّد را برانگیخت تا رحمتى براى جهانیان باشد و نعمت خود را تمام کند .
[ بحار الأنوار ، ج ۵۳ ، ص ۱۹۴]
امام مهدى (علیهالسلام) فرمودند:
کان [الإمامُ العَسکَری علیهالسلام] نُورا ساطِعا و قَمَرا زاهِرا اختارَ اللّه لَهُ ما عِندَهُ فَمَضى عَلى مِنهاجِ آبائِهِ حَذوَ النَّعلِ بِالنَّعلِ ؛
او (امام حسن عسکری علیه السلام) نورى فروزان و ماهى درخشان بود که خداوند آنچه را نزد خود بود براى او برگزید . او راه و روش پدران بزرگوار خود را گام به گام دنبال کرد تا رحلت فرمود .
[بحار الأنوار ، ج ۵۳ ، ص ۱۹۱]
امام مهدى(علیهالسلام) در زیارت ناحیه مقدّسه خطاب به امام حسین(علیه السلام) می گویند:
لأَندُبَنَّکَ صَباحا و مَساءً و لأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَما ؛
هر صبح و شام بر تو گریه و شیون میکنم و در مصیبت تو به جاى اشک، خون میگریم .
[بحار الأنوار ، ج ۱۰۱ ، ص ۲۳۸]
عَنْ حَسَنِ بْنِ مُثْلَهِ عَنِ الْمَهْدِىِّ علیهالسلام اِنَّهُ قالَ: مَنْ صَلاّها فَکَاَنّما صَلاّها (هُما) فِى الْبَیْتِ العَتیقِ؛
حسن بنمثله (جمکرانى) از حضرت مهدى(علیهالسلام) نقل مىکند که امام مهدی علیهالسلام (بعد از دستور ساختن مسجد جمکران) فرمودند: کسى که در آن مسجد نماز بخواند، همانند این است که در خانه عتیق (یعنى کعبه) نماز خوانده است.
مستدرک الوسائل، ج ۳، ص ۴۴۷
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
أنَا بَقِیَّهٌ مِنْ آدَمَ وَ ذَخیرَهٌ مِنْ نُوحٍ وَمُصْطفى مِنْ إبراهیمَ وَصَفْوَهٍ مِنْ مُحَمَّدٍ صلىاللهعلیهوآله؛
من باقیمانده از آدم و ذخیره نوح و برگزیده از ابراهیم و خلاصه محمد[که درود خدا بر آنان باد]مى باشم.
[غیبت نعمانى: ص ۲۸۱، ح ۶۷٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَ أنَا أعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الْعَمى بَعْدَ الْجَلاء، وَمِنَ الضَّلالَهِ بَعْدَ الهُدى وَ مِنْ مُوبِقاتِ الْأعْمالِ، وَ مُرْدیاتِ الْفِتَنِ فَإنَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ: الم أحَسِبَ النّاسُ أنْ یُتْرَکُوا أنْ یَقُولُوا آمَنّا وَهُمْ لا یُفْتَنُون؛
به خدا پناه مى برم از کورى بعد از روشنایى و روشن بینى و از گمراهى بعد از هدایت، و از چیزهایى که موجب نابودى اعمال مى شود و به او پناه مى برم از آزمایشهاى هلاک کننده. زیرا خداوند متعال فرماید: آیا مردم تصور مى کنند همین که گفتند ایمان آوردیم رها مى شوند و مورد آزمایش قرار نمى گیرند؟
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۹۰٫]
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمانَ الْعَمْرى رَضِىَاللّهُ عَنْهُ قالَ، سَمِعْتُهُ یَقُولُ: وَاللّهِ إنَّ صاحِبَ هذَاالْأمْرِ لَیَحْضُرَالْمَوْسِمَ کُلَّ سَنَهٍ، فَیَرى النّاسَ وَ یَعْرِفُهُمْ وَ یَرَوْنَهُ وَ لایَعْرِفُونَهُ؛
محمد بن عثمان عمرى[نایب امام مهدی(علیهالسلام)] گوید: از حضرت شنیدم که مى فرمودند: به خدا قسم صاحب الامر هرسال در مراسم حج حضور پیدا مى کند و مردم را مى بیند و آنان را مى شناسد ولى مردم او را مى بینند ولى او را نمى شناسند.
[کمال الدین و تمام النعمه، ص۴۴۰ ح ۸٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَالْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ حَمْداً لا شَریکَ لَهُ عَلى إحْسانِهِ إلَیْنا وَ فَضْلِهِ عَلَیْنا، أبَىاللّهُ عَزَّوَجَلَّ لِلْحَقِّ إلاّ إتْماماً وَ لِلْباطِلِ إلاّ زَهُوقاً؛
حمد و ستایش مخصوص خداوندى است که پروردگار جهانیان است و همتایى ندارد. ستایش به خاطر احسانش به ما و نیکى او بر ما، خداوند بزرگ و با عظمت براى حق جز پایدارى و کمال چیزى نمى پسندد و براى باطل نیز جز نابودى چیزى مقدر نکرده است.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۹۳٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَأمّا الْمُتَلَبَسُونَ بِأمْوالِنا فَمَنِ اسْتَحَلَّ شَیْئاً مِنْها فَأکَلَهُ فَإنَّما یَأکُلُ النّیرانَ؛
اما کسانى که اموال ما را در دست گرفته اند، پس هر کس چیزى از آن را مباح شمارد و بخورد همانا آتش خورده است.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۸۱٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَمَنْ أکَلَ مِنْ أمْوالِنا شَیْئاً فَإنَّما یَأکُلُ فى بَطنِهِ ناراً وَ سَیَصْلى سَعیراً؛
کسى که از اموال ما چیزى بخورد همانند این است که آتش را مى خورد و به زودى به جهنم خواهد رسید.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۸۳٫]
حضرت مهدی(علیهالسلام) خطاب به محمد بن جعفر اسدى فرمودند:
وَ أمّا ما سَئلْتَ عَنْهُ مِنْ أمْرِمَنْ یَسْتَحِلُّ ما فى یَدِهِ مِنْ أمْوالِنا أوْ یَتَصَرَّفَ فیهِ تَصَرُّفُهُ فى مالِهِ مِنْ غَیْرِ أمْرِنا فَمَنْ فَعَلَ ذلِکَ فَهُوَ مَلْعُونٌ وَ نَحْنُ خُصَماؤهُ یَوْمَ الْقیامَهِ؛
اما آنچه در مورد کسى پرسیدى که اموال ما در دست اوست و حلال مى شمارد یا بدون دستور ما در آن تصرف کند همان گونه که در مال خود تصرف مى کند، بدان کسى که چنین کند، ملعون است و ما روز قیامت دشمنان او خواهیم بود.
[کمال الدین و تمام النعمه، ص۵۲۰ ، ح ۴۹٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لَعْنَهُ اللّهِ وَ الْمَلائِکَهِ وَالنّاسِ أجْمَعینَ عَلى مَنِاسْتَحَّلَ مِنْ أمْوالِنا دِرْهَماً؛
به نام خداوند بخشنده مهربان، لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم جهان برکسى باد که درهمى از اموال ما را حلال بداند.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۸۳٫]
از حضرت مهدى (علیهالسلام ) در پاسخ اسحاق بن یعقوب چنین آمده است:
وَ أَمّا ما وَصَلْتَنا بِهِ فَـلا قَبُولَ عِنْدَنا إلاّ ما طابَ وَ طَهُرَ وَ ثَمَنُ الْمُغَنِّیَهِ حَرامٌ؛
اما آنچه را که به ما رساندى مورد قبول نیست مگر آنچه پاک و پاکیزه باشد و دستمزد آوازخوان حرام است.
[معجم احادیث المهدى علیهالسلام، ج ۴، ص ۲۹۴٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَ أمّا أمْوالُکُمْ فَلانَقْبَلُها اِلاّ لِتَطْهُرُوا فَمَنْ شاءَ فَلْیَصِلْ وَ مَنْ شاءَ فَلْیَقْطَعْ فَما اتانَا اللّهُ خیْرْ مِمّا اتاکُمْ؛
اما اموال شما ما آنها را فقط براى این مى پذیریم که شما پاکیزه شوید، پس هر کس بخواهد ـ که پاک شود ـ برساند و هر کس مایل است قطع کند، پس آنچه خدا به ما عطا فرموده است بهتر و برتر است از آنچه به شما داده است.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۸۰٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
فَاغْلُقُوا أبْوابَ السُؤالِ عَمّا لا یَعْنیکُمْ وَ لا تَتَکَلَّفُوا عِلْمَ ما قَدْ کَفَیتُمْ وَ أکْثِرُوا الدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ فَإنَّ ذلِکَ فَرَجَکُمْ؛
درهاى سئوال از چیزهایى را که براى شما مفید نیست ببندید و خود را در مورد دانستن چیزهاى غیرلازم به زحمت نیندازید، و درمورد تعجیل فرج زیاد دعا کنید زیرا که موجب فرج خواهد شد.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۸۱٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَ لَوْ اَنَّ أشیاعَنا وَ فَقَّهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ، عَلى اجْتِماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فى الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ، لَما تأخَرَّ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقائنا، وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمْ السَّعادَهُ بِمُشاهِدَتِنا، عَلى حقِّ الْمَعْرِفَهِ وَ صِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما یَحْبِسُنا عَنْهُمْ إلاّ ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نُکْرِهُهُ؛
اگر دلهاى شیعیان ما ـ که خداوند آنان را براى اطاعت خودش موفق کند ـ در وفا کردن به پیمانشان یکى بود هرگز سعادت و ملاقات ما از آنان به تأخیر نمى افتاد، بلکه سعادت دیدار با ما همراه با شناخت و صداقت براى آنان زود به دست مى آمد، چیزى جز کارهاى ناشایست آنان ما را از ایشان محبوس نمى سازد.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۷۷٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَ اَمّا عِلَّهُ ما وَقَعَ مِنَ الْغَیْبَهِ فَاِنَّ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ: یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لاتَسْألُوا عَنْ أشْیاءَ اِنْ تُبْدَ لَکُمْ تَسُؤْکُمْ.[مائده: ۱۰۱]إنَّهُ لَمْ یَکُنْ اَحَدٌ مِنْ آبائی إلاّ وَ قَدْ وَقَعَتْ فى عُنُقِهِ بَیْعَهٌ لِطاغِیَهِ زَمانِهِ وَ إنّى أخْرُجُ حینَ أخْرُجُ وَ لا بَیْعَهَ لِأحَدٍ مِنَ الطَّواغِیتِ فِى عُنَقى؛
اما در مورد علّت غیبت، خداوند متعال مى فرماید: اى ایمان آورندگان از چیزهایى که اگر روشن شود بدتان مى آید سئوال نکنید. زیرا هیچ یک از پدران من نبودند جز این که تعهدى نسبت به طاغى زمان خود داشتند ولى زمانى که من خروج کنم هیچ تعهدى نسبت به هیچ یک از طاغوتها ندارم (یعنى در برابر هیچ کس وظیفه تقیه ندارم).
[کمال الدین و تمام النعمه، ص ۴۸۵ ح ۴٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
فَقَدْ وَقَعَتْ الغَیْبَهُ الثانِیَهُ فَلا ظُهُورَ إلاّ بَعْدَ إذْنِاللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ ذلِکَ بَعْدَ طُولِ الْأمَدِ وَ قَسْوَهِ الْقُلُوبِ، وَ امْتِلاءِ الْأرْضِ جَوْراً؛
غیبت دوم به وقوع پیوست، پس ظهورى نخواهد بود مگر بعد از اذن خدا و آن بعد از مدت طولانى و قساوت دلها و پُر شدن زمین از ظلم و ستم خواهد بود .
[کمال الدین و تمام النعمه، ص ۵۱۶ ح ۴۴٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَأمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَهُ فَارْجِعُوا فیها إلى رُواهِ حَدیثِنا فَإنَّهُمْ حُجَّتى عَلَیْکُمْ وَ أنَا حُجَّهُاللّهِ عَلَیْهِمْ؛
امّا در رخدادهایى که پیش مى آید به راویان احادیث ما مراجعه کنید، که آنان حجّت من بر شما هستند و من حجّت خدا بر آنانم.
[معجم احادیث المهدى علیهالسلام، ج ۴، ص ۲۹۴٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَلْیَعْلَمُوا أنَّ الْحَقَّ مَعَنا وَ فینا، لایَقُولُ ذلِکَ سِوانا إلاّ کَذّابٌ مُفْتَرٍ وَ لا یَدَّعیهِ غَیْرُنا إلاّ ضالٌّ غَوى؛
باید بدانید که حق در میان ما و با ماست، کسى غیر از ما چنین چیزى نمى گوید مگر دروغ گوى افتراء زننده و کسى جز ما چنین ادعایى نمى کند مگر گمراه، گمراه شده.
[کمال الدین و تمام النعمه، ص ۵۱۰، ح ۴۲٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
… اِنَّ زَکَرِیّا علیهالسلام سَأَلَ رَبَّهُ أنْ یُعَلِّمَهُ أسْماءَ الْخَمْسَهَ، فَأهْبَطَ عَلَیْهِ جَبْرَئیلَ علیهالسلام فَعَلَّمَهُ إیّاهُ فَکانَ زَکَریّا اِذا ذَکَرَ مُحَمَّداً وَ عَلِیّاً وَ فاطِمَهَ وَ الْحَسَنَ سُرِّى عَنْهُ هَمُّهُ وَ انْجَلى کَرْبُهُ وَ إذا ذَکَرَ اَلْحُسَیْنَ خَنَقَتْهُ الْعَبْرهَ وَ وَقَعَتْ عَلَیْهِ الْبَهَرَهُ؛
حضرت زکریّا (علیهالسلام) از خدا خواست تا نامهاى «پنج تن» را به او بیاموزد، پس جبرئیل را بر او نازل کرد، و آموخت. پس از آن هنگامى که نام محمد و على و فاطمه و حسن را یاد آور مى شد غم و اندوهش برطرف مى شد ولى هنگامى که امام حسین را به یاد مى آورد گریه گلویش را مى فشرد و نفسهایش به شماره مى افتاد… .
[بحارالانوار، ج ۵۲ ص ۸۴٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
إنّا غَیْرُ مُهْمِلینَ لِمُراعاتِکُمْ، وَ لاناسینَ لِذِکْرِکُمْ، وَلَوْلا ذلِک لَنَزَلَ بِکُمْ الْلَأواءُ وَاصْطَلَمَکُمْالْأعْداءُ فَاتَّقُوااللّهَ جَلَّ جَلالُهُ؛
ما در رعایت حال شما کوتاهى نمى کنیم و شما را فراموش نمى کنیم، اگر جز این بود گرفتاریها بر شما فرود مى آمد و دشمنان، شما را ریشه کن مى کردند پس تقواى خداى بزرگ را پیشه خود سازید.
[بحار الانوار، ج ۵۳ ص ۱۷۵٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
أما سَمِعْتُمْ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ: یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنوا اَطیعُوا اللّهَ وَ أطیعُوا الرَّسولَ وَ اُولُو الأمْرِ مِنْکُمْ. هَلْ أمرٌ إلاّ بِما هُوَ کائِنٌ إلى یَوْمِ القیامَهِ؛
آیا شنیدید که خداوند بزرگ فرمود: اى کسانى که ایمان آوردید از خدا و رسول و صاحبان فرمان برخود پیروى و فرمانبردارى کنید، آیا مقصود این نیست فرمانى که تا روز قیامت پا برجاست؟
[کمال الدین و تمام النعمه ۲: ۴۸۷٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
… کُلَّما غابَ عَلَمٌ بَدا عَلَمٌ، وَ إذِا أفَلَ نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ فَلَمّا قَبَضَهُاللّهُ إلَیْهِ ظَنَنْتُمْ أنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ قَدْ قَطَعَ السَّبَبَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ خَلْقِهِ کَلاّ ما کانَ ذلک وَ لایَکُونُ حَتّى تَقُوَمَ السّاعَهُ وَ یَظْهَرُ أمْرُ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ هُمْ کارِهُونَ؛
هنگامى که پرچمى پنهان شد پرچم دیگرى پدیدار گردید، و زمانى که ستارهاى غروب کرد ستاره، دیگرى طلوع کرد، زمانى که خداوند امام عسکرى(علیهالسلام) را قبض روح کرد. گمان کردید که واسطه و رابطه بین خدا و خلقش قطع شد ولى هرگز رابطه قطع نشد و تا قیامت قطع نخواهد شد و فرمان خدا غالب و پیروز خواهد شد اگر چه آنان دوست نداشته باشند.
[کمال الدین و تمام النعمه ۲: ۷۸۷٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
أوَلَمْ یَعُلَمُوا انْتِظامَ أَئِمَّتِهِمْ بَعْدَ نَبیِّهِمْ صلىاللهعلیهوآله واحِداً بَعْدَ واحِدٍ إلى أنْ أفْضىَ الْأمْرُ بِأمْرِاللّهِ عَزَّوَجَلَّ إلىَالماضى ـ یَعْنى الْحَسَنَ بْنَ عَلَىٍّ ـ صَلَواتُاللّهِ عَلَیْهِ فَقامَ مَقامَ آبائِهِ علیهمالسلام یَهْدى إلىَالْحَقِّ وَ إلى طَریقٍ مُسْتَقیمٍ؛
مگر نمى دانند که امامان آنان بعد از پیامبرشان یکى پس از دیگرى به طور منظم آمدند تا به فرمان خدا نوبت به امام پیشین یعنى امام حسن عسکرى (علیهالسلام) رسید که به جاى پدرانش نشست تا به سوى حق و راه مستقیم رهنمون گردد.
[کمال الدین و تمام النعمه، ص ۵۱۰ ح ۴۲٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
…أوَلَمْ تَروَا أنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ لَکُمْ مَعاقِلَ تَأْوُونَ إلَیْها وَاَعْلاماً تَهْتَدُونَ بِها مِنْ لَدُنْآدَمَ علیهالسلامإلى أنْ ظَهَرَ الْماضى [ابومحمّد ]صَلواتُاللّهِ عَلَیْهِ؛
آیا نمى بینید که خداوند براى شما منابع عقل را قرار داده که به آن منابع پناه مىبرید و پرچمها و نشانهایى نصب کرده که بواسطه آنها هدایت مى شوید و این روش از زمان حضرت آدم شروع شد تا اینکه امام عسکرى (علیهالسلام) که درود خدا بر او باد آشکار شد.
[کمال الدین و تمام النعمه ۲: ۴۸۷٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَ أمَّا الْأئمَّهُ علیهمالسلام فَإنَّهُمْ یَسْألُونَ اللّهَ تَعالى فَیَخْلُقُ وَ یَسْألُونَهُ فَیَرْزُقُ إیجاباً لِمَسْألَتِهِمْ وَ إعْظاماً لِحَقِّهِمْ؛
پیشوایان که درود خدا بر آنان باد از خدا درخواست مى کنند پس او پدید مى آورد و آنان از او مى خواهند و او روزى مى دهد، به خاطر اجابت درخواست آنان و احترام و بزرگداشت حق آنان.
[کتاب الغیبه:ص ۱۷۸٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَ قَدْ أَبَى اللّهُ عَزَّوَجَلَّ اَنْ یَکُونَ [الإمامَهُ] فى أخَوَیْنِ بَعْدَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ علیهماالسلام؛
خداوند بزرگ اجازه نداد و نخواست که امامت پس از امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام) در دو برادر جمع شود.
[بحارالانوار، ج۵۳،ص ۱۹۶٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَجَعَلَ الاَْمْرَ بَعْدَهُ صلىاللهعلیهوآله إلى أخیهِ وَ ابْنِعَمِّهِ وَ وَصیِّهِ وَ وارِثِهِ عَلیِّ بْنِ أبى طالِبٍ ثُمَّ إلىَ الْأوْصیاءِ مِن وُلْدِهِ واحِداً واحِداً أحْیا بِهِمْ دینَهُ وَ أتَمَّ بِهِمْ نُورَهُ؛
خداوند پس از پیامبراکرم (صلىاللهعلیهوآله) کار امّت را به برادر و پسر عمو و وصىّ و وارث او على بن ابى طالب (علیهماالسلام) سپرد، سپس به جانشینان او از فرزندانش یکى پس از دیگرى واگذار کرد. و توسط آنان دین خود را زنده کرد و نور خود را به اتمام رسانید.
[بحارالانوار، ج۵۳،ص ۱۹۴٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
ثُمَّ بَعَثَ مُحَمَّداً صلىاللهعلیهوآله رَحْمَهً لِلْعالَمینَ، وَ تَمَّمَ بِهِ نِعْمَتَهُ وَ خَتَمَ بِهِ أنْبیاءَهُ وَ أرْسَلَهُ إلىَ النّاسِ کافَّهً…؛
سپس خداوند حضرت محمد (صلىاللهعلیهوآله) را به عنوان رحمت براى جهانیان بر انگیخت و نعمتش را به وسیله او تمام کرد و پیامبرانش را با او خاتمه بخشید و او را به سوى تمام مردم فرستاد.
[بحارالانوار، ج۵۳،ص ۱۹۴٫]
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
إنَّ اللّهَ تَعالى لَمْیَخْلُقِ الْخَلْقَ عَبَثاً ولا أهْمَلَهُمْ سُدىً، بَلْ خَلَقَهُمْ بِقُدْرَتِهِ وَ جَعَلَ لَهُمْ أسْماعاً وَ أبْصاراً وَ قُلُوباً وَ ألْباباً، ثُمَّ بَعَثَ اِلَیْهِمُ النَبیّینَ علیهمالسلام مُبَشِّرِینَ وَ مُنْذِرینَ ،یأمُرُونَهُمْ بِطاعَتِهِ، وَ یَنهُونَهُمْ عَنْ مَعْصیَتِهِ، وَ یُعَرِّفُونَهُمْ ما جَهِلُوهُ مِنْ أمْرِ خالِقِهِمْ وَ دِینِهِمْ؛
خداوند بزرگ مخلوقات را بیهوده نیافریده و آنان را پوچ و بیهوده رها نکرده، بلکه آنان را با قدرت خود آفرید و براى آنان چشم و گوش و قلب و عقل قرار داد و سپس انبیائى که بشارت دهنده و هشدار دهنده هستند به سوى آنان فرستاد که آنان را به اطاعت از او فرمان مى دهند و از معصیت او نهى مى کنند و چیزهایى را که در مورد پروردگارشان و دینشان نمى دانستند به آنان شناساندند.
[بحارالانوار، ج۵۳،ص ۱۹۴٫]
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
وَاجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إلَیْنا بِالْمَوَدَّهِ عَلَى السُّنَّهِ الْواضِحَهِ، فَقَدْ نَصَحْتُ لَکُمْ، وَ اللّهُ شاهِدٌ عَلَیَّ وَ عَلَیْکُمْ؛
هدف و قصد خویش را نسبت به محبّت و دوستى ما – اهل بیت عصمت و طهارت – بر مبناى عمل به سنّت و اجراء احکام الهى قرار دهید، پس همانا که موعظه ها و سفارشات لازم را نموده ام و خداوند متعال نسبت به همه ما و شما گواه مى باشد.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۹
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
أمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإنَّهُ إلَى اللهِ، وَ کَذَبَ الْوَقّاتُونَ؛
زمان ظهور مربوط به اراده خداوند متعال مى باشد و هرکس زمان آن را معیّن و معرّفى کند، دروغ گفته است.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۱
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
وَ أمّا وَجْهُ الاْنْتِفاعِ بى فى غَیْبَتى فَکَالاْنْتِفاعِ بِالشَّمْسِ إذا غَیَّبَها عَنِ الاْبْصارِ السَّحابُ؛
چگونگى بهره گیرى و استفاده از من در دوران غیبت همانند انتفاع از خورشید است در آن موقعى که به وسیله ابرها از چشم افراد ناپدید شود.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۱
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
إنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَیْنَ أَحَد قَرابَهٌ، وَ مَنْ أنْکَرَنى فَلَیْسَ مِنّى، وَ سَبیلُهُ سَبیلُ ابْنِ نُوح؛
بین خداوند و هیچ یک از بندگانش، خویشاوندى وجود ندارد – و براى هرکس به اندازه اعمال و نیّات او پاداش داده مى شود – هرکس مرا انکار نماید از (شیعیان و دوستان) ما نیست و سرنوشت او همچون فرزند حضرت نوح (علیه السلام) خواهد بود.
بحارالأنوار: ج ۵۰، ص ۲۲۷
حضرت مهدى(علیهالسلام ) فرمودند:
وَ إذا أذِنَ اللّهُ لَنا فى الْقَوْلِ ظَهَرَ الْحَقُّ وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ وَانْحَسَرَ عَنْکُمْ وَاِلىَاللّهِ أرْغَبُ فىالْکِفایَهِ وَ جَمیلِ الصُّنْعِ وَ الْوِلایَهِ… ؛
و هنگامى که به ما اجازه سخن داده شود، حق آشکار وباطل ریشه کن واز شما دور خواهد شد، از خدا مى خواهم که این مهمّ را به نحو احسن و در حد کفایت و با ولایت ما انجام دهد.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۹۶٫]
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
أما تَعْلَمُونَ أنَّ الاْرْضَ لا تَخْلُو مِنْ حُجَّه إمّا ظاهِراً وَ إمّا مَغْمُوراً؛
آگاه و متوجه باشید که در هیچ حالتى، زمین خالى از حجّت خداوند نخواهد بود، یا به طور ظاهر و آشکار و یا به طور مخفى و پنهان.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
فَضْلُ الدُّعاءِ وَ التَّسْبیحِ بَعْدَ الْفَرائِضِ عَلَى الدُّعاءِ بِعَقیبِ النَّوافِلِ کَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَى النَّوافِلِ؛
فضیلت تعقیب دعا و تسبیح بعد از نمازهاى واجب نسبت به بعد از نمازهاى مستحبّى همانند فضیلت نماز واجب بر نماز مستحبّ مى باشد.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۱
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
لا یَحِلُّ لاِحَد أنْ یَتَصَرَّفَ فى مالِ غَیْرِهِ بِغَیْرِ إذْنِهِ؛
براى هیچ کس جائز نیست که در اموال و چیزهاى دیگران تصرّف نماید مگر با اذن و اجازه صاحب و مالک آن.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۳
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
إنَّ اللهَ مَعَنا، فَلا فاقَهَ بِنا إلى غَیْرِهِ، وَالْحَقُّ مَعَنا فَلَنْ یُوحِشَنا مَنْ قَعَدَ عَنّا؛
خدا با ما است و نیازى به دیگران نداریم؛ و حقّ با ما است و هر که از ما روى گرداند باکى نداریم.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
سَجْدَهُ الشُّکْرِ مِنْ ألْزَمِ السُّنَنِ وَ أوْجَبِها؛
سجده شکر پس از هر نماز از بهترین و ضرورى ترین سنّتها است.
وسائل الشّیعه: ج ۶، ص ۴۹۰، ح ۳
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
یَعْمَلُ کُلُّ امْرِیء مِنْکُمْ ما یَقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَ لْیَتَجَنَّب ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهیَّتِنا وَ سَخَطِنا، فَاِنَّ امْرَءاً یَبْغَتُهُ فُجْأهٌ حینَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَهٌ، وَ لا یُنْجیهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلى حُوبَه؛
هر یک از شما باید عملى را انجام دهد که سبب نزدیکى به ما و جذب محبّت ما گردد؛ و باید دورى کند از کردارى که ما نسبت به آن، ناخوشایند و خشمناک مى باشیم، پس چه بسا شخصى در لحظه اى توبه کند که دیگر به حال او سودى ندارد و نیز او را از عِقاب و عذاب الهى نجات نمى بخشد.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۶
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
مِنْ فَضْلِهِ، أنَّ الرَّجُلَ یَنْسَى التَّسْبیحَ وَ یُدیرُا السَّبْحَهَ، فَیُکْتَبُ لَهُ التَّسْبیحُ؛
از فضائل تربت حضرت سیّدالشّهداء (علیه السلام) آن است که چنانچه تسبیح تربت حضرت در دست گرفته شود، ثواب تسبیح و ذکر را دارد، گرچه دعائى هم خوانده نشود.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۵
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
یَابْنَ الْمَهْزِیارِ! لَوْلاَ اسْتِغْفارُ بَعْضِکُمْ لِبَعْض، لَهَلَکَ مَنْ عَلَیْها، إلاّ خَواصَّ الشّیعَهِ الَّتى تَشْبَهُ أقْوالُهُمْ أفْعالَهُمْ؛
اگر طلب مغفرت و آمرزش بعضى شماها براى همدیگر نبود، هرکس روى زمین بود هلاک مى گردید، مگر آن شیعیان خاصّى که گفتارشان با کردارشان یکى است.
مستدرک ج ۵، ص ۲۴۷، ح ۵۷۹۵
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
مَنْ کانَتْ لَهُ إلَى اللهِ حاجَهٌ فَلْیَغْتَسِلْ لَیْلَهَ الْجُمُعَهِ بَعْدَ نِصْفِ اللَّیْلِ وَ یَأْتِ مُصَلاّهُ.؛
هر که خواسته اى و حاجتى از پیشگاه خداوند متعال دارد بعد از نیمه شب جمعه غسل کند و جهت مناجات و راز و نیاز با خداوند، در جایگاه نمازش قرار گیرد.
مستدرک الوسائل: ج ۲، ص ۵۱۷، ح ۲۶۰۶
حضرت مهدى (علیهالسلام ) فرمودند:
فَإِنّا یُحیطُ عِلمُنا بِأنْبائِکُمْ، وَلا یَعْزُبُ عَنّا شَىءٍ مِنَ أخبارِکُمْ وَ مَعْرِفَتِنا بَالِزَّلَلِ الَّذى أصابَکُمْ؛
به راستى که علم ما بر اوضاع شما احاطه دارد و هیچ چیز از احوال شما بر ما پوشیده نیست و نسبت به لغزشهایى که از شما سرمى زند شناخت داریم.
[بحارالانوار، ج ۵۳ ص ۱۷۵٫]
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
أبَى اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْحَقِّ إلاّ إتْماماً وَ لِلْباطِلِ إلاّ زَهُوقاً؛
همانا خداوند متعال، اباء و امتناع دارد نسبت به حقّ مگر آن که به اتمام و کمال برسد و باطل، نابود و مضمحل گردد.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۳
امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
إنَّ الْجَنَّهَ لا حَمْلَ فیها لِلنِّساءِ وَ لا وِلادَهَ، فَإذَا اشْتَهى مُؤْمِنٌ وَلَداً خَلَقَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِغَیرِ حَمْل وَ لا وِلادَه عَلَى الصُّورَهِ الَّتى یُریدُ کَما خَلَقَ آدَمَ (علیه السلام) عِبْرَهً؛
همانا بهشت جایگاهى است که در آن آبستن شدن و زایمان براى زنان نخواهد بود، پس هرگاه مؤمنى آرزوى فرزند نماید، خداوند متعال بدون جریان حمل و زایمان، فرزند دلخواهش را به او مى دهد همان طورى که حضرت آدم(علیه السلام) را آفرید.
بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۳
نسیم، خادم امام مهدی(علیه السلام) گوید: در حضور حضرت مهدی(علیه السلام) عطسه کردم، حضرت فرمودند:
ألا أُبَشِّرُکَ فِى الْعِطاسِ؟ قُلْتُ: بَلى، فَقالَ: هُوَ أمانٌ مِنَ الْمَوْتِ ثَلاثَهَ أیّام؛
مى خواهى تو را بر فوائد عطسه بشارت دهم؟
عرض کردم: بلی.
حضرت مهدی(علیه السلام) فرمودند: عطسه، انسان را تا سه روز از مرگ نجات مى بخشد.
«إکمال الدّین: ص ۴۳۰، ح ۵» و « وسائل الشّیعه: ج ۱۲، ص ۸۹، ح ۱۵۷۱۷».
حضرت مهدی(علیه السلام) فرمودند:
اِتَّقُوا اللهُ وَ سَلِّمُوا لَنا، وَ رُدُّوا الاْمْرَ إلَیْنا، فَعَلَیْنا الاْصْدارُ کَما کانَ مِنَّا الاْیراُ، وَ لا تَحاوَلُوا کَشْفَ ما غُطِّیَ عَنْکُمْ؛
از خدا بترسید و تسلیم ما باشید، و امور خود را به ما واگذار کنید، چون وظیفه ما است که شما را بى نیاز و سیراب نمائیم همان طورى که ورود شما بر چشمه معرفت به وسیله ما مى باشد؛ و سعى نمائید به دنبال کشف آنچه از شما پنهان شده است، نباشید.
بحارالأنوار، ج ۵۳، ص ۱۹۱٫
حضرت مهدی(علیه السلام) فرمودند:
لا یُنازِعُنا مَوْضِعَهُ إلاّ ظالِمٌ آثِمٌ، وَ لا یَدَّعیهِ إلاّ جاحِدٌ کافِرٌ؛
کسى با ما، در رابطه با مقام ولایت و امامت مشاجره و منازعه نمى کند مگر آن که ستمگر و معصیت کار باشد، همچنین کسى مدّعى ولایت و خلافت نمى شود مگر کسى که منکر و کافر باشد.
بحارالأنوار، ج ۵۳، ص ۱۷۹٫
حضرت مهدی(علیه السلام) فرمودند:
أنَا الَّذى أخْرُجُ بِهذَا السَیْفِ فَأمْلاَالاَْرْضَ عَدْلا وَ قِسْطاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً؛
من آن کسى هستم که در آخر زمان با این شمشیر – ذوالفقار- ظهور و خروج مى کنم و زمین را پر از عدل و داد مى نمایم همان گونه که پر از ظلم و جور شده است.
بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۷۹٫
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
من کان فی حاجه الله، کان الله فی حاجته؛
هرکس در اجرای اوامر خداوند کوشا باشد، خدا نیز وی را در دستیابی به حاجتش یاری می کند.
بحارالأنوار ، ج ۵۱ ، ص ۳۳۱
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
قُلُوبنا اَوعیَهٌ لِمَشیَّهِ اللهِ فَاذا شاءَ شِئنا؛
دلهای ما ظرف اراده و مشیت خداست پس هرگاه او چیزی را اراده کند،ما نیز همان چیز را اراده می کنیم.
بحارالانوار،ج۵۲،ص۵۱
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
اِنَّ لِی فِی اِبنَهِ رَسولِ اللهِ اُسوَهٌ حَسَنَهٌ؛
به درستی که دختر رسول خدا (فاطمه) برای من الگویی نیکوست.
الغیبه، طوسی، ص ۲۸۶
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
ملعون ملعون من اخر المغرب الى ان تشتبک النجوم ؛
ملعون است، ملعون است، آن کسى که نماز مغربش را تأخیر بیندازد تا زمانى که آسمان پدیدار شود.
(بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵)
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
ملعون ملعون من اخر الغداه الى ان تنقضى النجوم ؛
ملعون است، ملعون است، کسى که نماز صبحش را تأخیر بیندازد تا زمانى که ستارگان محو شوند.
(بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۶)
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
ما أرْغَمُ أنْفُ الشَیْطانَ بِشَىءٍ مِثْلَ الصَّلاهِ، فَصَلِّها وَ أرْ غَمْ أنْفَ الشَّیْطانَ؛
با هیچ چیز مثل نماز، بینى شیطان به خاک مالیده نمى شود پس نماز را به پادار و بینى شیطان را به خاک بمال.
(بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۸۲)
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
وَالعاقَبَهُ لِجَمِیل صُنع اللهِ سُبحانَهُ تَکُونُ حَمِیدَهُ لَهُم مَا اجتَنَبُوا المَنهیَّ؛
شیعیان ما هنگامی به فرجام نیک و زیبای خداوند می رسند که از گناهانی که نهی شده اند، احتراز نمایند.
بحارالانوار ج۵۳، ص۱۷۷
حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
ان استرشدت أرشدت ، و ان طلبت وجدت؛
اگر خواستار رشد و کمال معنوی باشی هدایت می شوی ، و اگر طلب کنی می یابی .
(بحارالأنوار ، ج ۵۱ ، ص ۳۳۹)
