🔻حضرت آیت الله مظاهری در جلسه درس اخلاق:
◽️بعضی افراد تحصیل علم می‌کنند، امّا از آن علم استفاده نمی‌کنند و علمشان را با خود به گور می‌برند.

◽️خدا بیامرزد پدر من برای تحصیل علم و استفاده از علم به من سفارش می‌کرد و می‌گفت:
بعضی از علما نظیر یک خمره‌اند که پر از باروت باشد، درب این خمره هم گذاشته شده باشد. این خمرۀ پر از باروت هیچ کاربردی ندارد.
امّا اگر مقدار کمی از آن باروت را سر یک تفنگ بگذارند، کار خودش را می‌کند. بعضی اوقات می‌بینیم راستی زحمت کشیده است، عالم است، راستی تسلط علمی دارد، امّا علم او کاربرد ندارد، وقتی بررسی کنیم، درمی‌یابیم که تقیّد به ظواهر شرع در زندگی او نبوده است.
می‌بینیم که در زبانش غیبت بوده، تعییر و سرزنش بوده، می‌بینیم در زندگیش حسادت بوده، نمی‌توانسته است هم کلاسی یا همکارش را ببیند.
بالاخره می‌بینیم در زندگیش نماز شب نبوده، نماز اول وقت نبوده و تقیّد به ظواهر شرع که زندگی را پربرکت می‌کند، در زندگی او نبوده و از این جهت، زندگیش، علمش و کارش برکت ندارد.

◽️ #برکت، از طرف خداست و یک امر تجربی است.
خدا برکت می‌دهد و اگر خدا برکت نداد، خود به خود بی‌برکتی می‌آید. این بی‌برکتی مربوط به خدا نیست.
زندگی بی‌برکت تاریک است، وحشتناک است.

◽️ اگر بخواهیم عمرمان با برکت باشد، اگر بخواهیم عاقبت به خیر بشویم، اگر بخواهیم علممان مفید برای دیگران باشد، باید تقیّد به ظواهر شرع داشته باشیم.

◽️باید زبانمان، چشممان و گوشمان درب داشته باشد، دربان داشته باشد. باید دلمان درب داشته باشد تا وسوسه‌ها، تخیّل‌ها و توهّم‌ها وارد آن نشود. برسد به آن جا که صفات رذیله در دل نباشد.

💠  لذا این جمله امام سجاد«س» خیلی جملۀ خوبی است.
خوب است ما هر روز  این دعایی که امام سجاد«سلام‌الله‌علیه» یاد ما داده‌اند را بخوانیم و بگوییم:
«فَإِذَا کَانَ عُمُرِی مَرْتَعاً لِلشَّیْطَانِ فَاقْبِضْنِی إِلَیْکَ»
و معنای آن را به خود تلقین کنیم که
خدایا! اگر بناست عمر من چراگاه شیطان باشد، هر چه زودتر بمیرم بهتر است.

◽️ اگر کسی خودش هم اهل غیبت و تهمت و اهانت نباشد، ولی در جلسه‌ای بنشیند و دیگران در مقابل او تهمت بزنند، نظیر تهمت‌هایی که در برخی رسانه‌ها، روزنامه‌ها و سایت‌ها رواج دارد، را بشنود و دفاع نکند، گناه بزرگی مرتکب شده است.
توهین به مسلمان، توهین به علماء و بالاخره توهین به مردم، توهین به هریک از شیعیان، جنگ با خداست:
«مَنْ‏ أَهَانَ‏ لِی‏ وَلِیّاً فَقَدْ بَارَزَنِی‏ بِالْمُحَارَبَة»